«Шпаргалкасыз студент – студент емес» - деген пікір бар қоғамда. Әрине оның бұрыс түсінік екенін жақсы білседе қолдануға дайын тұрады. Тарихшылардың айтуынша, шпаргалканың оқу барысында қолданылғанына 500 жылдан астам уақыт өтіпті.

Бір күні осы сұрақ ойыма келді.

Араб шөлінде қиын да ұзақ сапар шеккен бір шейх ұлына басынан кешкен оқиғаларды былай әңгімеледі:

– Бір алыс сапарға шыққан едім. Күн ұясына батып, төңірек қараңғылана бастаған кез. Алыстан көзіме көрінген үйге қарай тұра жүрдім. Үйге жақындағанымда алдымнан бір әйел шықты. Жалғыз екенімді көргенде қайран қалып:

– Сіз кімсіз? Бұл жерден не іздеп жүрсіз? — деді. 

Бір кісі тақуалық жолдың дара тұлғасы Ибраһим ибн Әдһамға келіп: «Маған бір жақсы өсеиет айтыңызшы», - дейді. Сонда Ибраһим Әдһам әлгі өсиет сұрай келген адамға «Саған мынадай бес өсиетім бар» дей келіп, былай дейді:

Екі дос шөл далада келе жатыпты.

Ертеде әлде бір елде қартайған патша өзінің мұрагерін таңдайтын уақыты жеткенін сезеді. Бірақ ол мұрагерді өзінің балалары мен уәзірлерінің арасынан іздемей, ел арасынан таппақшы болады. Сөйтіп бір күні елінің жастарын түгелдей жиып алып: «Мен қартайдым. Менен кейін патша болатын мұрегерді таңдау керек. Мен сендердің біріңді таңдаймын» дейді. Сол кезде патша балалары өз көздеріне өздері сенбей қалады.

Әбу Зәрр (р.а) әңгімелеуде:

Бір бай дүниеден өтер шағында ұлын шақырып алып:

Сабыр діннің жартысы. Намаз болса діннің тірегі. Бұл екеуіне жабысқан адам көздегеніне, мақсатына жетеді. Пайғамбарымыз (с.а.у): «Сабыр еткен адам жеңіске жетеді» деп бұйырған.

Бір адам өзінің кедейлігіне налып, өзінің жоқшылықтан әбден жүдеп-жадағанын айтып, қамығыпты.