26
Бейсенбі,
Желтоқсан

һижри

Хазіреті Омардың халифалығының дәуірі болатын. Бір күні қаладан жырақта тұратын бір жас жігіт асау атпен түс мезгілінде Мадина қаласына келді. Қалаға кірмей тұрып, құрма бақшасының көлеңкесіне жатып, атымен бірге тынығып алғанды жөн көрді. Осы кезде ат байлаулы тұрған жерінде жұлқынып, құрманың бұтағын сындырып жіберді.

Мен, басында «Əбу Ханифа» мəзһабын ұстандым. Бір-екі рет басқа жамағаттармен араласып, «сəлəфимін» деп өмірімді түбегейлі өзгерттім. Сөйтіп, мадхалит болып шыға келдім. Содан кейін бір суруритпен ара- ласып, суруриттердің қатарынан шықтым. Мадхалдар жамағатынан шығарған соң, осылайша террорист болдым. Ақыры, өз үкіметіме «ДАИШ» экстремистік жəне лаңкестік ұйымына аттанып бара жатқанда қолға түстім. (Кейіпкердің өмірінен)

Жас бала дәліздің терезесінен далаға қарап, таза ауа жұтып тұрды. Аяғының астына кішірек орындық қойып алған. Әкесі бұрынғы әдетінше арғы бөлмеде. Үйдің ішіне ішімдік пен темекінің, оған қоса тер мен кірдің сасыған күлімсі иісі сіңіп қалған. Әр жерде босаған шөлмектер қылтиып тұр. Бір бұрышта тұрған ас үстелінің үстіне дастархан іспеттес бір нәрсе төселген. Оның да әр жері темекі шоғынан шұрықталып тесіліп қалған.

Бізді қоршаған әлемдегі кез келген биологиялық тірішілік иесінің өмірі жалпылай алғанда біріне-бірі ұқсас келеді. Қалыпты жағадаймен қарағанда, бәрі де туылады, өсіп жетіледі, ересек өмір кешеді, қартаяды, шөгеді, содан бұл дүниеден өтеді. Бірақ соның ішінде адамзаттың балалық шағы өзге тіршілік иесіне қарағанда ұзағырақ екенін байқау қиын емес.

  Атақты ғалым Әбу Бәкір Баррак Құран Кәрім үйрену үшін, баласын медресеге жіберетін.

Кез келген мәселеде мұсылмандарға үлгі-өнеге болатын Пайғамбарымыз хазіреті Мұхаммед, жамандық істеп қойған кезімізде не істеу керектігін де үйреткен.

Кедей бір адам теңіз жағалауында толқынмен жағаға шығып қалған балықтарды теріп жүрді.

Ардақты сахаба хазіреті Омар ибн Хаттабтың (р.ғ.) уақытында бір мұсылман ішімдікке салынып кетеді. Ішімдікке берілгені сонша күн құрғатпай іше беретін жағдайға жетеді.

Бір күні мешітте шәкірттерімен бір мәселені талқылап отырған ғұлама, дәрісіне үзіліс беріп, шәкірттеріне тынығып алыңдар дейді. Сол кезде мешітке үнемі келіп, жұрттан көрген намазын оқып, біресе жығылып, біресе тұрып күбірлеп жүретін есі-басы кемістеу жігітті көзі шалған ғұлама қасына шақырып әңгімеге тартады: