Аббаси халифатының әйгілі патшасы Харун Рашидтің заманында Бәһлүл Дана (VIII ғасыр) есімді әулие өмір сүрген. Бір күні Ол халифа Харун Рашидке:
- Ей, Халифа! Саған үш сауалым бар:
- Жер бетінде ең көп не нәрсе?
- Жер астында ең көп не нәрсе?
- Көк жүзінде ең көп не нәрсе? - дейді.
Сауалдарды жеңіл көрген Харун Рашид көп ойланбастан:
- Жер бетінде ең көп – жан-жануарлар.
- Жер астында ең көп – мәйіттер (өлілер).
- Көк жүзінде ең көп – қанатты құстар, - деп жауап береді.
Халифаның жауабына қанағаттанбаған қария басын шайқап:
- Дұрыс емес, ей, халифа! Сен мәселенің беткі жағын ғана айтып тұрсың. Негізін, ақиқатын айтпадың, - деп, қойған сұрақтарының астарын былай деп ашып айтып беріпті:
- Жер бетіндегі ең көп нәрсе – ашкөздік пен тойымсыздық, қызғаншақтық пен еш бітпейтін нәпсәни қалаулар.
- Жер астындағы ең көп нәрсе – әттегенелер мен ащы өкініштер, зар-мұңдар.
- Көк жүзіндегі ең көп нәрсе – «Аршы-аъләя» (Ұлы Аршқа) көтерілген ізгі амалдар, - деп сауалының негізгі жауаптарын баяндап беріпті.
материал «Ғибратты оқиғалар» кітабынан алынды,
ummet.kz
Бөлісу:
