Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) сахабаларымен бірге отырғанда:
– Қазір осы жерге жәннаттық бір адам келеді, - дейді. Сахабалар таңдана бір-біріне қарасып отырғанда бір кісі кіріп келеді. Ертеңіне де, одан кейінгі күні де осы жағдай қайталанады. Пайғамбар (с.ғ.с.) тұрып кеткеннен кейін сахаба Абдулла Омарұлы әлгі кісіге жақын келіп:
– Мен әкеммен сөзге келісіп қалып, үш күн қасына бармауға ант ішіп едім. Сол үш күнді сенің қасыңда өткізсем бола ма? -деп сұрайды. Әлгі кісі келіседі. Абдулла онымен бірге үш түн түнеп, оның түнде де намазға тұрғанын көрмейді. Жақсы сөзден басқа сөз айтқанын естімейді. Үш күн өткен соң оған былай дейді:
– Әй, Аллаһтың құлы, әкем екеуіміздің арамызда ешбір келіспеушілік болған жоқ. Бірақ Пайғамбардың (с.ғ.с.) сен келер кезде: «Қазір жәннаттық адам келеді» дегенін естідім. Сондықтан сенің қасыңда болып, іс-әрекетіңді байқағым келді. Бірақ бір артық ғибадат жасап, амал істегеніңді көрмедім. Сені жәннаттық дәрежеге жеткізген қандай амал?,– деп сұрайды. Сонда әлгі кісі:
– Мен өзің көріп тұрғаныңнан артық амал жасаған емеспін. Бірақ ешбір мұсылманға жүрегімде жамандық сақтамадым. Аллаһтан өзіме не тілесем, өзгелерге де соны тіледім. Аллаһтан біреуге бір жақсылық жетсе, өзіме жеткендей қуандым, - дейді. Сонда Абдулла:
– Сені жәннаттық дәрежеге жеткізген амал осы болуы керек,- депті.
