Пайғамбарымыз ﷺбылай дейді: «Сіздерден бұрынғылардың заманында, Алла мал-дүние, бала - шаға берген бір кісі болады. Оған ажал сәті жақындағанда, өз балаларына:
- Мен сендерге қандай әке болдым? – деді.
- Жақсы әке болдыңыз, - деді балалары.
Сонда әкелері: Мен өмірімде бір жақсылық істемеген адаммын. Сондықтан мені өлгенімнен кейін өртеп, сүйегімді ұнтақтап, күлімді дауылды күні далаға шашып жіберіңдер», - деп өсиет етті.
Балалары өсиетті орындап, әкелерін өртеп, күлін дауылды күні далаға шашып жібереді.
Аса Құдыретті Алла сол кісінің шашылған күлін жинап, қайта тірілтіп, одан: «Мұндай істі істеуге сені не итермеледі», - деп сұрады. Әлгі кісі: «Сенен қорыққандығым», - деді. Сонда Алла оны өз мейіріміне бөледі»[1].
Алладан шынайы қорқу – азаптан құтылудың жолы.
