Пайғамбарымыз (с.ғ.с) қайтыс болғанда,сахабалар былай деген еді:
Хазірет Әбу Бәкір
Мұхаммед ибн Ысқақ әкесінің сөздерін былай жеткізеді: «Алланың расулы (с.а.у.) дүниеден өткенде, Әбу Бәкір (р.а.): «Міне, бүгін уахидан, Алладан келетін сөзден айырылдық! Енді ол келмейді», – деді».
Хазірет Үммі Айман
Әнәс (р.а.) былай дейді: «Расулалланың өмірден озғанына біраз уақыт өткенде, хазірет Әбу Бәкір хазірет Омарға: «Жүр, азат еткен Үммі Айманға барып, жағдайын білейік. Алла Елшісі де көзі тірісінде оның жағдайын сұрап тұрушы еді», – деді. Екі жаһан Сардарының (с.а.у.) ең жақын екі досын көрген Үммі Айман өз-өзіне ие бола алмай, көңілі босап, жанарынан жас парлап қоя берді. Оған: «Неге жылайсың? Мына дүниеге қарағанда, Пайғамбарымыз (с.а.у.) үшін Алла құзырындағы сый-сияпХазірет Үммі Айманат қайырлы екенін сен білмейсің бе?» – дегенде, Үммі Айман: «Мен Алланың құзырындағы сый-сияпаттың Пайғамбарымыз үшін қайырлы екенін білмегендіктен емес, бұдан былай уахи келмейтіндігін ойлап жылап отырмын», – деген еді. Үммі Айманның риясыз көңілмен айтқан бұл сөзі Омар мен Әбу Бәкірді (р.а.) де толқытты, мәңгі-бақи орыны үңірейіп қалған үлкен нығметтің енді қайтып келмейтінін ойлап, олардың да көздері жасқа толды».
Сондай-ақ, хазірет Әнәстің (р.а.) былай дегені де бар еді: «Расулалланың (с.а.у.) қазасына хазірет Фатима былайша жоқтау айтты: «Ей, Раббымның шақыруына көнген әкем! Ей, мәртебесі Фирдәус жаннаты болған әкем!»
Пайғамбарымыз жерленгеннен кейін, хазірет Фатима: «Ей, Әнәс! Алла Расулының үстіне топырақ тастауға қалай дәтің барды?» – деп мұңын шағып, назын білдірген еді».
Пайғамбарымыздың немере апасы Сәфияның жоқтауы
Уруа былай деп еске алады: «Сәфия бинти Әбдулмүттәліп (р.а.) Пайғамбарымыз қайтыс болғанда мынадай жоқтау айтқан: «Аза тұтып, күйзелгенімді-ай! Қайғыдан қан жұтып, ұйқым қашты. Ажал оғы саған тимей, мені тапса етті. Жиған-терген мал-мүлкінен айырылған пақырдың күйін кештім, жалған-ай! Жан-дүнием алай-дүлей боп бұ дүниеден баз кешкендеймін, әттең-ай! Ей, Алланың расулы! Сен біздің үмітіміз және қамқоршымыз едің. Өміріңде бір зекігеніңді естіген жоқпыз.
Ей, Пайғамбарымыз, бізге сенің шапағатың және мейірімің мол болатын. Сені жоқтағысы келгендер бүгін жыласын! Қалған өміріммен ант етемін, Пайғамбардың өліміне жылап отырған жоқпын. Мен Сенен кейін болатын қиян-кескі бүліктерді ойлап жылаймын. Мұхаммедтің дүниеден өтуі менің жүрегіме жазылмас жара салып, мұздай қариды.
Ей, Фатима! Раббым Мұхаммедтің Мәдина топырағында жатқан сүйегіне мейірімін төксін.
Ей, РасулАлла! Атасынан айырылған, жетім қалған Хасанның өзі қайғыдан қабырғасы сөгіліп, белі бүгіліп отыр. Анам, апа-әпкелерім, менің жаным, жақын-жуық туыстарым Алла Расулының жолында құрбан болсын. Небір түрлі жаланың бәріне қара нардай шыдас беріп, міндетіңді мінсіз атқардың. Ислам дінін саф күйінде адамзатқа қалдырып, ақыретке көштің. Егер Арштың Раббы сені арамызда қалдырғанда, біз бақытты болар едік. Амалың жоқ, Алланың бұйрығы орындалуға тиіс. Алланың сәлемін алып, Адн жәнна-тынан орын ал!»
материал «Сахабалар салған сара жол» кітабынан алынды,
ummet.kz
