Пайғамбардың (с.ғ.с) айтқан соңғы сөздері

"Уа, халайық! Қоп-қою қараңғылық секілді алауыздық пен жамандық тұманы басып келеді.
Уа, адамзат! Сендер мені теріске шығаратын дәлел таба алмайсыңдар. Өйткені мен тек Алланың Құранында айтылғандай арам мен адалдың аражігін үйреттім.
Уа, қызым Фатима!
Уа, әпкем Сафия!
Алла қабыл аларлық амал жасаңдар. Маған арқа сүйеуші болмаңдар. Өйткені мен сендерді қанша ет жақын туысым болсаңдар да
Алланың азабынан құтқарып қала алмаймын!"
Хазіреті Фатима Алла Расулының (с.ғ.с) көзі тірі жалғыз қызы еді. Ол жоғары мінез-құлығы, қимыл-қозғалысы, жүріс-тұрысы, бет-әлпеті қай жағынан да сүйікті Пайғамбарымызға (с.ғ.с) қатты ұқсайтын.
Қатты қиналып жатқан тұста Хазіреті Мұхаммед (с.ғ.с) қызы Фатиманы ымдап қасына шақырады. Сол жағына келіп жайғасқан бауыр еті Фатимасының құлағына еңкейіп бір нәрсе айтты. Хазіреті Фатиманың өңі қуарып, қабағын шытты да, жанары жасқа толды. Онысын іріккен жоқ...
Көз жасы моншақтай аққан қызының құлағына Пайғамбарымыз (с.ғ.с) тағы да ақырын сыбырлады. Басу айтып, сабырға шақырған сыңайлы. Әлгінде ғана көз жасын көл-көсір қылған Фатиманың жүзі бал-бұл жанып, балаша қуанды. Қас-қағым сәттегі мұң мен қуаныштың себебін ұға алмай дал болған Хазіреті Айша анамыздың сұрағына кейіннен Хазіреті Фатима былай жауап берген:
"Алдымен әкем маған аз ғана уақыттан соң дүниеден көшетінін, менен де айрылатынын айтты... Жылаған себебім сол...
Сосын "туған-туыстың арасынан ең бірінші болып маған бақи өмірде сен қауышатын боласың" дегенде қуанышым қойныма сыймады..."
Рәби'уләууал айының он екісі, дүйсенбінің кеші. Күн қызарып, ұясына қонуға таяған...
Алла Елшісі (с.ғ.с) мүбәрак басын Айша анамыздың кеудесіне таяп жатқан күйі "Аллам, мені Рәфиқул-А'лаға ең жоғары мәртебелі Ұлы Аллаға қауыштыр" деп үзбей дұға етуде. Демі жиілеп, қиналғаны сезіледі. Сөйлеуге шамасы жетпей жатқанына қарамастан соңғы деміне дейін үмметін ізгілікке үндеумен болды:
"Құлдарыңызды азаптаушы болмаңыздар, олардың да ақысын беріңіздер. Намазға ықыласпен беріліңіздер, намазға атүсті қарамаңыздар!"
Хазіреті Фатима әкесінің қиналысына жаны шыдамай:
"Әкетайым-ай, әбден қиналдың-ау", - деп мұңайып, жылап отырған. Пайғамбарымыз (с.ғ.с) мұны да қалт жібермей:
"Жылама, қызым, бүгіннен кейін сенің әкең еш қиналыс сезбейді де".
Мен дүниеден озған кезде "Инна лиллаһ уә иннә иләйһи ражи'ун (Бәріміз Алладан келдік, қайтадан Соған ораламыз) деп дұға ет" (Әрбір мұсылман баласы біреудің өлімін естіген сәтте осылай дегені жөн).