Үбәй ибн Кағыб әңгімелейді:
«Алла елшісі (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) түннің үштен екі бөлігі өткен кезде орнынан тұрып:
– Уа, халайық! Алланы еске алыңдар, Алланы еске алыңдар! Бірінші сұр үрленді. Көп ұзамай екіншісі де үрленеді. Өлім, содан кейін есеп беретін сәт таяды, – деуші еді. Сонда мен:
– Уа, Алланың елшісі! Мен саған көп салауат және сәлем жолдаймын. Қанша салауат келтірсем жақсы болады? – деп сұрадым.
– Өзің біл. Қалағаныңша айт,– деді Алла елшісі.
– Дұғаларымның төрттен бірін саған салауат айтуға арнасам қалай болады?
– Өзің білесің. Бірақ одан да көп айтсаң өзіңе жақсы, – деді.
– Онда үштен екі бөлігін саған салауат айтуға жұмсайтын боламын,– дедім тағы да. – Өзің білесің. Қаншалықты көп болса, соншалықты өзіңе жақсы.
– Олай болса, мен дұғаларымның барлығын саған салауат айтып, сәлем жолдауға арнайтын боламын, – дегенімде, Алла елшісі (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм):
– Онда қиыншылықтардан құтылып, күнәларың кешіріледі, – деді»
материал «Сахабалар салған сара жол» кітабынан алынды,
ummet.kz
