Дінде шектен шығушылардың ұдайы күн тәртібіне қойып жүрген мына мәселелерге тоқталамыз:
Алла Тағалаға мекен беру;
Ашғари (Матуридилерді) кемсіту;
Фиқхи мазхабтарға еріп, олардаң жолдарын ұстануды жоққа шығару;
Білімсіз, жүйесіз пәтуа беру;
Мұсылмандардың басым көпшілігін айыптауға түрткі болған бидғат түсінігінің аясын кеңейту;
Дұға қылған кезде Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) құрметіне деп сұрауды (тәуассулды) харамға шығарып, оны Аллаға серік қосу деп санау;
Ішінде мазарлар салынған мешіттерде намаз оқуды харамға шығарып, оларды міндетті түрде бұзу керек деп ашық айту;
Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) бен ізгі тұлғалардың артында қалған заттармен тәбәрік (тәбәррук) етуді Аллаға серік қосу деп есептеу;
Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) туған күнін атап өтуді харамға шығарып, бидғат және адасушылық деп санау;
Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) қабіріне зиярат жасауды және басқа да пайғамбарлар мен ізгі тұлғалардың қабірлеріне зиярат жасауды харам санау;
Пайғамбарымызға (с.ғ.с) үміт артуды, шапағат сұрауды кіші шірк деп санау;
Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) ата-анасы тозақы деп үкім беру;
Мәйітке қандай да бір нәрсенің жетуін (мысалы Құран бағыштау, дұға ету) және зиярат жасаған адамды сезетіндігін мойындамау;
Зікір жасауды жоққа шығару;
Тәспі қолдануды мойындамау;
Сырт келбетке аса қатты мән беріп, құлшылықты киім киюмен өлшеу;
Түсінбей тұрып амал жасауға ұмтылу және уағыз бен ілімнің ара жігін ажырата алмау.
материал «Дінде шектен шыққандар» кітабынан алынды,
ummet.kz
