Бірде Аббаси халифаларынан болған Мамун ислам ғалымдарымен фиқһи мәселелер бойынша әңгімелесіп отырады. Осы сәтте көкесі Ибраһим бин Мәһди ішке кіріп келеді.
Мамун ол кісі жайғасқаннан кейін:
-Көке мына ғалымдардың айтқанына сіз не айтасыз? – дейді пікірін білмек болып. Көкесі:
-Ей, мүміндердің басшысы! Өзің білесің, бала кезімізде бізді біраз дүниелің істермен байлап тастады. Ал енді қартайған шағымызда біз өзімізді басқа нәрселермен әуре қылып қойдық. Осылай жүріп ілім дегеннен мақұрым қалдық, - дейді. Мамун сауалын онан әрі жалғап:
-Ал, қазір білім алуыңызға не кедергі? – дейді.
-Ау, мына біз секілді қартайған адамға енді оқыған жараса ма? – дейді көкесі бауырына оң жауап берген кейіп танытып.
Мамун көкесінің мына сөзіне көңілі толмай: «Иә, Алланың атымен ант етейін білім жолында жүріп өлу – надандыққа қанағат етіп өмір сүргеннен де қайырлы, - дейді. Бауырының сөзі сүйектен өткен болса керек.
-Маған қашанға дейін оқыған жарасады? – дейді көкесі Ибраһим бин Мәһди. Сонда Мамун еш тапжылмастан:
-Өміріңнің соңы жеткенше, - деп көкесіне жауап берген екен.
«ummet.kz» рухани – ақпараттық порталы
