Адамның ең басты мақсаты – кемелдену, жетілу

Барлығымыз өмірде жетістікке жеткенді қалаймыз. Кейде сол үшін терең бір ойға шомып армандаймыз. Бірақ «Жетістікке қалай жетеміз? Ол үшін не істеуіміз керек? Қолымыздан не келеді?» деп ойлаймыз.

Кешірім де орынды болуы керек

Мынаны да еске алу қажет: Әрбір кемшілік пен қателікті кешіруге жүгіну абзалдылық деп ойламау керек. Кешірім мен бағыштау кешірім жасайтын адамның өзіне жасалған айыптарда ғана жүреді.

Мүминнің күлімсіреуі – жүзінде, мұңы – жүрегінде

Барлық бұл ақиқаттарға қарағанда мүминнің көңілінде белгілі мөлшерде мұң мен қайғының болуы тиіс. Сонымен қатар көңілі мұңлы, қайғыға батса да, жүзі тәтті күлімсіреп жайнап тұруы керек.

Ашу қысқанда қандай дұға оқыса болады?

Ашуымды қалай жеңсем болады? Ашу қысқанда қандай дұға оқыса балады?

Нәпсінің кемшілігі – мағынасыз тілек-мақсаттың көптігі

Нәпсінің келесі кемшілігі – мағынасыз тілек-мақсатының көп болуы. Негізінде (мазмұнсыз) тілек-мақсат Алла Тағаланың тағдыры мен қазасына қарсылық білдіру дегенге саяды.

Күнәлі істерге қарамау үшін нені білу керек?

Күнәлі істерге қарау жүректі қарайтады. Ол шайтан үшін таптырмайтын мүмкіндік.  Әзірет Имам Раббани: «Күнә сырты әдемі нәжіс секілді» деп мысалдаған. Сырты бүтін, іші түтін. Осыны ойлап ұятты суреттерге көз салмау керек.

Өзіне қалағанды бауырына да қалау – иманнан

Өзіне қалаған жақсылықты басқа мұсылман бауырына да қалау – бауырмалдықтың басты белгісі.

Исламда тәубесімен үлгі болған ізгі жандар

Тәубе – құлдың нәпсі мен шайтанға, барлық жамандық атаулыға шақыратын бақытсыздықтарға қарсы тұра білу қасиеті. Тәубе – ерік-жігердің жеңісі. Тәубе – Жаратқанның ерекше сыйы, адам бойындағы қаһармандық қасиет. Тәубеге бетін бұрған адамның ешқашан қолы бос қайтпайды.

Нәпсінің кемшілігі – мақтауға сүйініп, сынға ашулану

Нәпсінің кемшіліктерінің бірі – көңілі толып разы болғанда өзін қуантқан кісіні шектен тыс мақтауы және ашуланғанда көңілінен шықпай қалған кісіні шектен шығып сынап-мінеуі.

Нәпсінің кемшілігі: Құлшылық өтеуде босаңсу

Нәпсі кемшіліктерінің бірі – құлшылықтарын орындауда салғырттыққа салынуы. Бұдан сорақысы – пенденің сол босаңсып кеткендігіне, немқұрайдылығына еш көңіл бөлмеуі.